داوطلبی و رشد و شکوفایی انسان‌ها

چگونه کار داوطلبانه بر سلامت و تندرستی تأثیر می‌گذارد.

رابرت پاتنام در کتاب کلاسیک جدید خود، بولینگ بازی کردن به تنهایی، مشاهده کرد که جوامع سالم با درجه بالایی از «اعتماد و اطمینان اجتماعی» مشخص می‌شوند، این حس که در تمامی اعضا دیده می‌شود به این صورت است که آن‌ها صرفاً به دنبال محدوده خاصی که شامل منافع شان می‌شود نیستند، بلکه مایلند در کنار بقیه اهداف به منافع‌شان نیز فکر کنند. در چنین جوامعی، همسایه‌ها برگ‌های باغچه یکدیگر را جمع می‌کنند و غریبه‌ها در کافی‌شاپ‌ها مراقب لپ‌تاپ‌های همدیگر هستند. پاتنام همچنین خاطرنشان کرد که افراد در جوامعی که اعتماد اجتماعی قوی دارند تمایل دارند زمان خود را، با نرخ‌های نسبتاً بالایی، صرف فعالیت‌های داوطلبی کنند، که هم به طور مستقیم به کسانی که به آنها خدمت داوطلبانه می‌کنند سود می‌رسانند و هم به طور غیرمستقیم این روحیه سخاوت‌مندی را در دیگران تشویق می‌کنند.

داوطلب شدن و دیگر وجهه‌های اعتماد اجتماعی به وضوح منافع مشترک را در سطح جامعه ترویج می‌کند، به این معنا که «مجموع شرایط زندگی اجتماعی است که به گروه‌های اجتماعی و اعضای آنها امکان دسترسی نسبتاً زیاد به تحقق هدف خود را می‌دهد». کار داوطلبانه برای جامعه‌ای که به آن خدمات داوطلبانه ارائه می‌شود منفعت دارد و همچنین می‌تواند به ایجاد اعتماد اجتماعی کمک کند، که البته به نوبه خود می‌تواند به نفع خود داوطلبان باشد.

با این حال، همچنین معلوم می‌شود که داوطلبی فراتر از حد انتظار برای داوطلبان سود دارد. در شماره این ماه مجله آمریکایی پزشکی پیشگیرانه، چند نفر از ما در برنامه شکوفایی و رشد انسان در هاروارد یک تحقیق تجربی کامل در مورد این سوال منتشر کرده‌ایم که نقش داوطلب شدن در سلامت و رفاه آینده بعدی داوطلبان بالغ را بررسی می‌کند. نتایج قابل توجه است.

مطالعه ما و نتیجه آن:

در تحقیق‌مان، از داده‌های مربوط به حدود 13000 سالمند در مطالعه سلامت و بازنشستگی، با داده‌های 8 ساله در مورد هر شرکت‌کننده استفاده کردیم. برای مثال، ما بررسی کردیم که چگونه کار داوطلبانه در سال 2010 با سلامت و رفاه در سال 2014 مرتبط بود، با کنترل همان نتایج سلامت و رفاه در سال 2006، همراه با طیف وسیعی از ویژگی‌های اجتماعی، جمعیتی و رفتاری.

در طول دوره تحقیق، شرکت‌کنندگانی که حداقل دو ساعت در هفته داوطلب شدند (در مقایسه با کسانی که اصلاً داوطلب نبودند) متعاقباً سطوح بالاتری از شادی، خوش‌بینی و هدف در زندگی داشتند و تماس بیشتری با دوستان خود داشتند. آنها همچنین سطوح پایین‌تری از علائم افسردگی، ناامیدی و تنهایی، ناراحتی‌ها و ناتوانی‌های فیزیکی کمتر و فعالیت بدنی بیشتری داشتند. همچنین احتمال مرگ آنها در چهار سال پیگیری کمتر بود – حدود 40٪ کمتر! این نتیجه در واقع، مشابه یک متاآنالیز قبلی (ترکیب نتایج بسیاری از مطالعات) است درباره تأثیرات بالقوه کار داوطلبانه بر مرگ و میر، و اتفاقا تاییدی بر آن است.

این بدان معنا نیست که حتما شواهدی برای اثبات تأثیرات ذکر شده وجود داشته باشد. به عنوان مثال، هیچ مدرکی مبنی بر اینکه کار داوطلبی از فشار خون بالا یا بیماری ریوی جلوگیری می‌کند وجود ندارد و شواهد کمی مبنی بر اینکه کار داوطلبانه قطعا افزایش رضایت از زندگی را به دنبال دارد وجود دارد. با این حال، همانطور که در بالا توضیح داده شد، شواهدی برای اثبات تاثیر بر بسیاری از نتایجی که به آنها رسیدیم وجود دارد.

آیا این ارتباط علّی است؟

با این حال، ممکن است سوال پیش بیاید که آیا این ارتباط‌ها صرفاً به این دلیل است که افراد سالم‌تر بیشتر توانایی فعالیت های داوطلبانه دارندو مانند همه تحقیقات تجربی ارزیابی میزان اثر، ما چندین کار برای کمک در بحث “علیت معکوس” و تلاش برای تمایز بین همبستگی و علیت انجام دادیم. (اگر به جزئیات روش شناختی علاقه ندارید، از این بخش صرف نظر کنید!)

ابتدا، میزان فعالیت داوطلبانه در چهار سال قبل از زمانی که نتایج سلامت و رفاه را ارزیابی کردیم، اندازه‌گیری شد. این طراحی طولی دقیق به ایجاد نظم زمانی در روابط کمک می‌کند، و از این طریق نسبت به اکثر مطالعات قبلی در مورد این موضوع، که اغلب از داده‌های مقطعی استفاده می‌کنند (حالتی که همه چیز همزمان اندازه گیری می شود) برتر است.

دوم، ما همچنین سابقه سطح سلامت و بهزیستی روان‌شناختی شرکت‌کنندگان را کنترل کردیم تا این فرضیه را رد کنیم که فقط سالم بودن یا داشتن حالات روان‌شناختی است که منجر به داوطلب شدن بیشتر می‌شود. سوم، ما علاوه بر این، بسیاری از ویژگی‌های اجتماعی، جمعیت‌شناختی و رفتاری دیگر را در ابتدای مطالعه کنترل کردیم تا این فرضیه را رد کنیم که این ویژگی‌ها ممکن است بر رابطه داوطلبی تاثیر گذار باشند. چهارم، ما حتی سطوح قبلی داوطلبی را کنترل می‌کردیم، به طوری که وابستگی‌ها به طور موثر در فعالیت های داوطلبانه تغییر ایجاد می‌کردند. در نهایت، برای هر پیامد مورد بررسی، یک میزان شاخص E را گزارش کردیم، که ارزیابی می‌کند: نتایج چقدر نسبت به متغیرهای احتمالی اندازه‌گیری نشده، محکم یا حساس هستند و در نتیجه به ارزیابی شواهد برای پیدا کردن علت کمک می‌کند.

همه این موارد کمک می‌کنند تا مشخص شود که این ارتباط، حداقل تا حدی، منعکس کننده اثرات علی است، و برای برخی از نتایج، مانند خطر مرگ و میر و افزایش تماس با دوستان، نتایج به‌طور بارزی، محکم و قوی به نظر می‌رسید. اگرچه تعیین قطعی علیت با این نوع داده‌های مشاهده‌ای دشوار است، اما می‌توان شواهدی ارائه کرد. و در اینجا شواهد، برای اثبات تأثیر فعالیت‌های داوطلبانه بر برخی از درجات سلامتی و رفاه کاملاً به وضوح مشخص است.

مسائل شخصیتی

البته که دلیل بیشتر مردم معمولاً برای داوطلبی، بهبود سلامت و رفاه خود نیست. در عوض، آنها امیدوارند که سهم مثبت کوچکی در زندگی دیگران، در جامعه و به نفع عموم داشته باشند. بنابراین ممکن است تا حدودی تعجب‌آور به نظر برسد که فعالیت‌های داوطلبانه تأثیراتی بر سلامت و رفاه خود فرد نیز دارد. چگونه این موضوع را توجیه کنیم؟

در حالی که این موضوع فراتر از داده‌هایی است که ما داریم، اما یک احتمال این است که خود داوطلب شدن، یعنی تلاش مداوم و طولانی‌مدت برای کمک به دیگران و جامعه، ممکن است به نوبة خود به شکل‌گیری شخصیت و جهت‌گیری فرد به سمت انسان خوبی شدن کمک کند. این موضوع ممکن است به توجیه نتایج سلامتی و رفاه که بالاتر ذکر شد کمک کند. در واقع، در تحقیقات آینده، در مورد برخی از تحقیقاتی که در حال حاضر در حال انجام هستند صحبت می‌کنیم که چگونه جنبه‌های خاصی از شخصیت (مانند بحث ما در مورد شاخص شکوفایی که به این صورت است :«من همیشه در هر شرایطی در راستای ترویج خوبی حرکت می‌کنم، حتی در شرایط سخت و چالش برانگیز») به شدت با سلامتی و رفاه در طول زمان مرتبط است.

احتمال دیگری که برای توجیه تأثیر فعالیت های داوطلبانه بر رفاه وجود دارد این است که کار داوطلبانه اغلب شامل تعامل پایدار بین داوطلبان و کسانی است که به آنها خدمت داوطلبانه دریافت می‌کنند، و در نتیجه ممکن است فرصت‌هایی برای ایجاد روابط محبت‌آمیز قوی فراهم کند. عشق و محبت یک فرد داوطلب فقط به هدف نیکی کردن به دیگران نیست. همچنین می‌تواند به این هدف باشد که آنها را بشناسد و با آنها زمان بگذراند. بنابراین، با ایجاد جوامع پایدار، کار داوطلبانه می‌تواند فرصت‌هایی را برای شکل‌گیری روابط خوب و محبت آمیز بین افراد جامعه فراهم کند.

صرف نظر از اینکه چه توضیحات دیگری ممکن است وجود داشته باشد، شواهد برای اثبات تاثیر کار داوطلبی به اندازه کافی قوی به نظر می‌رسد که چند سال پیش، دکتر استفان پست مقاله‌ای را منتشر کرد که در آن داوطلب شدن به مدت دو ساعت در هفته را «تجویز» کرد. البته او تصدیق می‌کند که برای برخی که سابقه فعالیت زیاد در «حرفه‌های کمک و امداد» دارند یا هم اکنون مشغول به این حرفه ها هستند، این نسخه ممکن است ضروری نباشد.

و البته خطر داوطلب شدن صرفاً به خاطر منافع خود، و نه به نفع دیگری، یا داوطلب شدن برای پر کردن رزومه کاری نیز وجود دارد. ما در حال حاضر واقعاً نمی‌دانیم که این‌گونه حالت‌های خودمحورانه کار داوطلبی تا چه اندازه به رفاه خود فرد کمک می‌کند، یا اینکه آیا ممکن است تا حدی در شکل دادن مثبت به شخصیت فرد کمک کند. با این حال، برای بسیاری، مشارکت در کار داوطلبانه می‌تواند راهی قدرتمند برای کمک به دیگران، به جامعه، به نفع عموم و همچنین به نفع فردی باشد که داوطلب می‌شود.

داوطلب شدن در زمان کووید ۱۹

قطعا چالش‌هایی در مورد اینکه چه‌کاری می‌توان انجام داد، و میزان کار داوطلبانه ممکن در چارچوب همه‌گیری کووید-۱۹ وجود دارد. با این حال، چند ماه پیش، واشنگتن پست مقاله‌ای با چندین پیشنهاد مفید منتشر کرد، با عنوان: «چگونه می‌توانید در طول شیوع ویروس کرونا کمک کنید: چندین سازمان غیرانتفاعی می‌توانند از زمان و پول شما برای بالابردن سطح مراقبت از جمعیت آسیب‌پذیر در طول همه‌گیری استفاده کنند. “

همچنین تعدادی موتور جستجوی داوطلب وجود دارد که علایق داوطلبان را با فرصت‌های موجود در منطقه مطابقت می‌دهد. برای مثال، یک موتور از کدهای پستی استفاده می‌کند. دیگری داوطلبان را بر اساس میزان علاقه به کار با سازمان‌های بین المللی غیردولتی مرتبط می‌کند. اثرات این کار بر جامعه می‌تواند عمیق باشد. گزارشی از بانک انگلستان (به شکل‌های 9 و 10 مراجعه کنید) نشان می‌دهد که ارزش اقتصادی کار داوطلبانه تنها در بریتانیا ممکن است از 40 یا 50 میلیارد پوند فراتر رود.

برخی از شرکت‌ها نیز به تازگی به ارزشی که کار داوطلبانه می تواند برای جوامع و کارکنان خود ایجاد کند، توجه نشان می‌دهند. یکی از اهداکنندگان برنامه شکوفایی و رشد انسان در واقع به کارمندان شرکت خود مرخصی با حقوق می دهد که به آن‌ها امکان می‌دهد در فعالیت‌هایی که خود انتخاب می‌کنند خدمت کنند. دیگران نیز می‌توانند همین کار را انجام دهند. جوامع به‌طور کلی، و هر یک از ما به صورت جداگانه، اگر به طور مستمر به دنبال خیر رساندن و صلاح دیگران باشیم، کامل‌تر و بهتر پیشرفت خواهیم کرد. کار داوطلبانه یکی از این راه‌ها برای کمک به خیر و نفع عموم است.

هدف برنامه شکوفایی و رشد انسان در موسسه علوم اجتماعی کمّی هاروارد، مطالعه و ارتقای رشد انسان و توسعه رویکردهای سیستماتیک برای ترکیب دانش در بین رشته‌ها است.