The Science of Empathy

Empathy plays a critical interpersonal and societal role, enabling sharing of experiences, needs, and desires between individuals and providing an emotional bridge that promotes pro-social behavior. This capacity requires an exquisite interplay of neural networks and enables us to perceive the emotions of others, resonate with them emotionally and cognitively, to take in the perspective of others, and to distinguish between our own and others’ emotions. Studies show empathy declines during medical training. Without targeted interventions, uncompassionate care and treatment devoid of empathy, results in patients who are dissatisfied. They are then much less likely to follow through with treatment recommendations, resulting in poorer health outcomes and damaged trust in health providers. Cognitive empathy must play a role when a lack of emotional empathy exists because of racial, ethnic, religious, or physical differences. Healthcare settings are no exception to conscious and unconscious biases, and there is no place for discrimination or unequal care afforded to patients who differ from the majority culture or the majority culture of healthcare providers. Much work lies ahead to make healthcare equitable for givers and receivers of healthcare from all cultures. Self- and other-empathy leads to replenishment and renewal of a vital human capacity. If we are to move in the direction of a more empathic society and a more compassionate world, it is clear that working to enhance our native capacities to empathize is critical to strengthening individual, community, national, and international bonds.

Keywords: empathy, Neuroscience, cognitive empathy, perspective taking, empathic concern

"همدلی"در روابط بین‌فردی و اجتماعی نقش کلیدی دارد . توانایی به مشارکت گذاشتن تحربیات، نیازها و خواسته‌ها بین افراد و  همچو ساختاری پل مانند،  رفتارهای  مطلوب اجتماعی (جامعه پسند) را  توسعه میبخشد(افزایش میدهد) .

این ظرفیت (منظور داشتن همدلی است) نیازمند یک فعل و انفعال دقیق و ظریف بین شبکه عصبی (نرون‌ها) در مغز است که درک دیگری، پژواک و  باز آوایی و نشان دادن دو جنبه از هیحان  و شناخت  دیگران، درک کردن از منظر  دیگران و  تمییز بین احساسات خودمان و احساسات دیگری را بوجود میاورد. تحقیقات نشان داده است که در طول دوره‌های آموزش پزشکی، همدلی کاهش پیدا میکند.  بدون مداخلات هدفمند در راستای آموزش همدلی، مراقبت‌های بدون شفقت و مهربانی و دلسوزی و درمانهای عاری از همدردی نتیجه‌اش بوجود آوردن بیماران شاکی و ناراضی است که نتیجه‌اش این خواهد شد که بیماران به احتمال کمتری درمان و توصیه‌هایی که برای بهبودشان داده میشود گوش گرفته و طبیعتا پیامدش،  سلامتی کمتر  است و اعتماد بین  بیمار و متصدیان سلامت  خراب خواهد شد .  وجود "همدلی شناختی"  در شرایطی مانند تبعیض نژادی ، قومی ، مذهبی ، یا هنگامی که بین افراد تفاوت های فیزیکی وجود دارد نقش مهمی دارد    

 موضوع "  اهمیت همدلی "در مدیریت و برنامه ریزی در مراکز درمانی  از این قاعده مستثنی نبوده زیرا که هم گاه بطور خودآگاه یا ناخودآگاه سو گیریهای در این زمینه درمان هم اعمال میشود  در حالیکه  اتفاقا جایگاه درمانی در جامعه جایی است که نباید  در حین  پرداختن به جمعیت بیماری که از اکثریت جامعه متفاوت و یا  ااز لحاظ فرهنگی با متصدیان امور سلام متفاوت هستند ، مراقبت ها نابرابررا اعمال کند. .  در تمام فرهنگ ها کارهای بیشتری و چالش های برای رسیدن به شرایط برابر در سیستم سلامت در پیش روی متصدیان این امور است .

شفقت داشتن با خود و همدلی به عنوان یک بازوی ترمیم کننده و ذخیره ساز و تجدید قوا برای این ظرفیت مهم

( منظور همدلی ) در انسان هاست .  در صورتیکه  که ما قصد داریم در جامعه و دنیایی  با همدلی بیشتر قدم برداریم ، واضح است که فعالیت ها ی برای  بالابردن  ظرفیت های مادرزادی همدردی هم برای  بالا بردن تواناییهای شخصی  – جامعه – ملت و همچنین  روابط بین المللی تاثیر بسزایی خواهد داشت.  

کلید واژه : همدلی – علم اعصاب – همدلی شناختی –درک کردن دیدگاه دیگران در عمل ( فعل درک کردن جنبه های متفاوت و نگاه کردن به اتفاقات از دریچه دوربین دیگران )- ملاحظه کردن دیگران